Alén do corpo

Se teño que ser sincero (e porque non dicilo, cada ano que pasa minto máis) sempre pensei que hai cousas para as que non estou preparado nesta vida. Unha é coller un avión polo mero pracer de voar; outra ben podería ser ter fillos; e a que aquí nos trae, escribir limiares.
Certo é que este non é o primeiro limiar que escribo, mais tamén é verdade que hai anos xureime non volver escribir ningún máis. Así que cando o Antón se puxo en contacto comigo para esta cuestión, a miña primeira reacción foi de sorpresa e enorme gratitude, aínda que tamén foi de dúbida. A pesar do meu xuramento de anos atrás, púidome máis a curiosidade de ler este poemario antes de que fose publicado. Penso que fixen ben. O pracer de ler este Alén do Corpo en primicia fíxome sentir como o neno pequeno que fai algo prohibido e só el sabe da súa maldade.

Suso Bahamonde