fronteira paraíso

Disponibilidade: Brasil/Europa

con fotografias do jesús andrés tejada

A casa tiña un xardín de medio lado
e había flores, pero comíalas,
quedaban os talos, as espiñas.
Había tamén un can que aproveitaba as espiñas
e recibía golpes se roubaba algo da mesa;
as demais persoas á mesa comían de min.
Durante o día era engulida sen ser vista,
por iso, mesmo que quixeses,
non podías pronunciarme.

R$45,00

_sobre este livro

A foto desenfocada de Paraíso non deixa fechar os ollos. Como será durmir nun un lugar que non é lugar? É un tempo, de noite? É a idelización que todas herdamos materializada nunha casa, unha fiestra, un xardín…Unha diana contra a que o propio amor dispara a matar.

Idilio terrible por impronunciable, querer traducilo a palabras e converter a experiencia da escrita en ritual. A lectura é catártica e, desde o fondo do escuro, ilumina. silvia penas estévez

O poema é gritar salvaxemente e preguntarse como domesticar a frustración, é escribir o corpo e trazar un río-límite sobre o territorio informe da vida, é «limar a lingua, limar os labios» de desespero para chegar á fronteira e desfacela.

Franquear as múltiples portas deste poemario, entregarse ás palabras, é bucear na superficie ou planear na profundidade; confrontarse coa herdanza colectiva que construíu un paraíso equivocado, «e nada máis/ e isto é moito e pouco/ e nada máis».

Area Erina